Rozdział 2 - Impreza

  Kiedy rozpoczęcie roku się skończyło od razu wyszłam szybko ze szkoły wraz z Carą. Dziwiła się, czemu tak mi się śpieszy, więc powiedziałam, że jestem głodna. Serio byłam głodna. Więc udałyśmy się do baru niedaleko mojego domu i zamówiłyśmy sobie coś na wynos. Gdy dostałyśmy to, co chciałyśmy prosto udałyśmy się do mnie. Włączyłam jakiś Film i zaczęłyśmy jeść.

- Chanel! - nagle Cara szturchnęła mnie.

- Co? Nie widzisz, że jem? - śmiałam się.

Zawsze jak jemy to nie gadamy, bo zwykle żarcie jest ważniejsze, ale wnioskując po minie blondynki tym razem było coś 'lepszego'.

- Zapomniałam ci powiedzieć, że kiedy ty zostałaś na dworze, zagadał do mnie taki mulat. - mówiła.

- Ale serio takie ciasteczko, że aż mokra się zrobiłam. - dodała.

- I umówiłaś się z nim?

- Tak jakby, zaprosił mnie na imprezę i powiedział żebym przyprowadziła jakąś przyjaciółkę. - uśmiechnęła się diabelsko.

O nie. Wiem, o co jej już chodzi. Nie, ja nigdzie nie idę. Nie chce. Zostanę pewnie sama, bo ona się najebie i będzie się z nim bzykać, a mnie będą zaczepiać jakieś obleśne typki z pod ciemniej gwiazdy. Nie ma mowy..

- To, kogo zabierasz? - proszę tylko nie ja, proszę..

- No jak to, kogo? Ciebie!

- W końcu nigdy nie miałaś chłopaka i trzeba ci znaleźć twojego księcia. - zaśmiała się.

- Cara, ale ja nie chce. - spuściłam głowę.

- No chodź, proszę. - klękła przede mną.

- Obiecuję, że się nie napiję. - położyła rękę na sercu.

- Obiecanki cacanki, a głupiemu radość. - Cara daj mi spokój.

- Proszę siostrzyczko. - no dalej Chanel, prawie już się zgodziłaś i uwierzyłaś w moje kłamstwo.

- Ale ojciec mi nie pozwoli..

- To ja powiem, że musisz u mnie spać, bo mam od razu jakiś projekt, który musimy zrobić.

- No tak zrobię i idziemy! - wstała, dumna z siebie i zaczęła tańczyć.

Nie, nie i nie kurwa!

- O tak! Przypatrz się na mnie, bo tak będziemy się bawić wieczorem. - tańczyła jak oszalała.

- Cara, ale proszę obiecaj mi, że mnie nie zostawisz. - stanowczo odrzekłam.

- Obiecuję.

- I że nie będziesz pić.

- Obiecuje.

- Dobra, a teraz pomogę ci zrobić obiad dla twojego tatulka, napisze mu kartkę, że nocujesz u mnie i wybierzemy ci jakąś zajebistą kieckę. - uśmiechnęła się najszerzej jak mogła.

  Wieczorem byłam już ubrana i umalowana. Boże. A jak spotkam tam tych kolesi? Nie to nie możliwe. Dobra Chanel zabaw się! Co ci szkodzi? Ostatni wolny wieczór trzeba się zabawić. Całe ręce drżały mi ze strachu.

- Chanel uspokój się.. - mówiłam w myślach.

Ostatni raz poprawiłam sukienkę i postanowiłam nie kazać dalej czekać mojej przyjaciółce. Więc wyszłam z garderoby wprost do jej pokoju. Złapałam za klamkę i weszłam. Cara stała akurat przed lustrem robiące jeszcze małe poprawki, ale kiedy usłyszała jak wchodzę szybko się odwróciła. Jej mina była bezcenna.

- Gdzie jest grzeczna Chanel? - była w szoku.

- Ładnie? - zapytałam się.

- Ładnie? Nie. - podeszła do mnie.

Kurczę myślałam, że wyglądam jakoś, ale może jednak nie. Nie widziałam się jeszcze w lustrze to nie wiem.

- Rozjebałaś system kobieto! -  dodała po chwili.

- Serio? - zaśmiałam się.

- Tak! Każdy chłopak będzie dziś twój.

- Zobaczysz sama. - zaprowadziła mnie do lustra.

Nic nie mogłam wykrztusić. Wyglądałam jak dziwka, ale nie taka tania tylko luksusowa.

- Może powinnam się przebrać? - spojrzałam się na Carę.

- Pojebało cię?

- Ma tak zostać i koniec. - podeszła do drzwi.

- Idziesz czy czekasz na specjalne zaproszenie? - pokazała ręką blondynka.

- No idę już. - przewróciłam oczami.

  Droga do nowego przyjaciela Cary nie była aż taka długa. Może, dlatego że jechałyśmy taksówką, za którą zapłacili jej rodzice. Zazdroszczę jej tego, że ma takich starych, nawet nie pytali się gdzie jedziemy. Właśnie podjechaliśmy, ponieważ już było słychać głośną muzykę. Nie lubię tego. Kiedy staliśmy przed drzwiami starałam się zwlekać z wejściem do środka.

- Chanel możemy w końcu kurwa wejść?

Ups.. Komuś kończy się cierpliwość. Lubię się z nią tak bawić.

- Niech ci będzie, otwieraj te drzwi.

Nagle moja przyjaciółka pociągnęła za klamkę i otworzyła szeroko drzwi. Natychmiast fala głośnej muzyki i zapachu papierosów uderzyła w nas. Weszłyśmy do środka rozglądając się. Dookoła było pełno ludzi.

- Może wrócimy do domu? -  zapytałam się.

- Oszalałaś? Tu jest zajebiście!

- Chodź. - pociągnęła mnie za sobą.

Dotarłyśmy do stolika z alkoholem. Wybór był wielki.

- Cara miałaś nie pić! - zaczynałam się denerwować.

- Wyluzuj Chanel! Zacznij cię w końcu bawić!

Miała nie pić obiecała. I co ja tu będę robić? Znając moje szczęście zaraz się ktoś przyczepi.

- Cześć dziewczyny. - do Cary podszedł jakiś chłopak.

Objął ją od tyłu, przytulając do siebie. Później przejechał swoimi ustami po jej szyi.

- Zayn.. - dziewczyna zaczynała robić maślane oczy.

Wiedziałam, że tak kurwa będzie.

- Zayn poznaj moją najlepszą przyjaciółkę. - pokazała ręką na mnie.

- Miło mi, jestem Zayn. - podszedł podając mi dłoń.

- Chanel. - również podałam mu z grzeczności.

- Chodzie do naszego stolika, gdzie poznacie resztę moich kumpli.

Szłam za nimi. Widziałam, co ona już z nią robił. Macał ją po dupie. Jak tak można? Znają się niecały dzień, a zaraz pewnie polecą się bzykać. Kiedy weszliśmy na górę był tylko jeden stoli, przy którym siedzieli...

Ciąg dalszy nastąpi..

Przepraszam bardzo jak są jakieś błędy.